Villa Heymans kwam in 1894 gereed naar ontwerp van de bekende architect Hendrik Petrus Berlage. Het is één van slechts drie projecten in de noordelijke regio. Daarnaast was dit één van de eerste woonhuisprojecten, waar Berlage de mogelijkheid en het vertrouwen van de opdrachtgever kreeg om het door hem nagestreefde rationaliteitsbeginsel voor een volledig woonhuisontwerp toe te passen. De eerder opgedane ervaringen met het ontwerpen volgens de Engelse wooncultuur zijn in het interieur herkenbaar. Aan het exterieur zijn al goed de ook voor het latere werk van Berlage kenmerkende grote baksteenvlakken in combinatie met de vanuit de functie van het interieur voortkomende geledingen herkenbaar.

Door de sterke menging van architectonische elementen werd een sober schilderachtig beeld bereikt, maar is op onderdelen ook een wel wat onevenwichtig geheel ontstaan

De oorspronkelijke opzet van het exterieur bleef in grote lijnen behouden, al hebben wel de nodige aanpassingen plaats gevonden. De vernieuwing van de erker in 1920 en toevoeging van een schoorsteen langs de rechter zijgevel en toevoeging van meerdere vensters in deze gevel zijn meest opvallende wijzigingen.

Het interieur is door diverse verbouwingen op veel punten sterk aangetast. Behouden bleven de hoofdstructuur, constructies de historische bordestrap, diverse binnendeuren met omlijstingen, lambriseringen in de linker achterkamer en afwerkingen in de kelder. Daarnaast gaan achter de huidige plafonds verschillende historische stuc- en balkenplafonds schuil. Met name boven de rechter voorkamer op de begane grond betreft het een nog grotendeels intact stucplafond met Jugendstil schilderingen met aansluitend ook nog een strook oorspronkelijke reliëfbehang.